Nosa Terra, o sagrado onde repousan nosos mortos, o chan dos nosos lares, a àrea onde se desenrola a nosa teoría de historia, este recanto un tempo acugulado de grandezas e logo esborrallado por mans impías que, polo noso esforzo, cobizamos restaurar na súa integridade nazonal.
Nosa Raza, noso pobo aituando no decorrer dos tempos, acusando sempre seu perfil inconfundibre, remarcando seu feito difrencial, faguendo unha cultura inmorredoira, labourando con propia persoalidade na eistructuración da civilización de Oicidente.
E Nosa Língoa, esta língoa prócer que un tempo percorreu señora tódolos ámbitos da penínsua, na que tantos insiñes monumentos se escribiron, a espiña dorsal da nosa vida coleitiva, esta língoa que nos pon en fala con máis de 50 millóns de homes, que falan máis das 9 décimas partes dos nosos irmáns, e que non podemos deixar que se perda porque non é nosa: foi dos nosos pais e temos de legala como sagro depósito aos nosos fillos.
Fogar, raza e língoa que constitúen a nosa persoalidade, que forman noso ser, que son nosa carne e noso esprito, que nos atan a deberes e dereitos inalienabres. Non queremos pór a ninguén nas somas, pro esiximos un posto ao sol."
Verbas aos mozos galegos
Alvaro das Casas 1933
