1.25 do NSDAP e 2.4 e 7.4 da Europa das etnias de CEDADE

1.25.


Esiximos e demandamos a unificazón de todos os alemáns sobor a base do direito de autodeterminazón dos povos nunha Grande Alemaña.


Das 25-Punkte-Programm der NSDAP, 1920

2.4.

O N-S proclama a sua intenzón de que se conceda a cada nazón o direito a formar a sua própria comunidade dentro da unidade racial de todas as nazóns europeias ou brancas.

7.4

Consideramos separatismo precisamente a falta de vontade e de apoio entre as nazóns brancas e europeias. Non se pode considerar separatismo o direito á autodeterminazón das nazóns europeias, pero si é separatismo o ódio, o rancor ou a falta de axuda entre elas.

Europa das etnias de CEDADE, 1987

NOTΛ ࿋ NOVΛ ࿋ VLTREIΛ

O primeiro ponto programático do NSDAP é transpolável para calquer nazón ou comunidade étnica a ser unificada. Non é posível equiparar isto aos estados francés ou español da mesma forma; posto que non forman unha única comunidade etno-cultural. A grande Alemaña étnica na Península Ibérica seria comparável á grande Bascónia, á grande Castela ou á grande Galécia.

É por iso que talvez un federalismo non sexa frutuoso para unha unidade étnica alemana, (ainda que o III Reich reich loitara pola autonomia dos Sorabos e a unidade dos Frisóns); pero si o seria para unha unidade estatal prévia á europeia no caso dos estados: español, francés, portugués, británico ou belga; que recollen várias nazóns étnicas europeias distintas.

NACIONALISMO

«Antre nós, en Galiza, mírase mal o nacionalismo alemán, por ser imperialista e centralista. Mas compre consideral-o caso, pra que se vexa ben que o nacionalismo alemán non pode ispirar nen justificar un nacionalismo hespañol do mesmo geito. 

Na Hespaña hai catro naciós, étnica e lingüístecamente difrentes: unha céltiga, outra vasca e duas ibéricas, anque falando linguas distintas; na Francia acontez o mesmo: hai unha nación céltiga, outra vasca, outra provenzal, outra alemáa, etc. Na Alemaña non acontez semellante cousa: Alemaña inteira, con Austria e con diversas minorias nacionás nas terras veciñas, constitúe unha soila nación con unidade étnica e lingüísteca. Os alemás teñen, pol-o tanto, dereito a confundiren a nación co Estado, porque é co Estado alemán; os hespañoles non teñen dereito a confundiren a nación co Estado castelán, nen os franceses a confundiren a nación co Estado francés. O caso é outro inteiramente, e non pode servir de regra pra os nosos países, mais que d'un geito inteiramente difrente, ou seña reivindicando un Estado pra cada unha das naciós hespañolas e francesas. Somente d'iste geito habería unha coincidenza real da nación co Estado; d'outro geito non a haberá endejamáis.»

Vicente Risco, 1934