Pero, sen embargo, esta posibilidade continua a ser impensável, porque cando a maioria ten medo – medo da agresión, medo do acidente, medo do menor vírus – refuxia-se no derradeiro bastión seguro: a esfera privada. Unha esfera que quer ser o mais acolhedora posível. O seu horizonte limita-se entón á preservazón das suas conquistas sociais, do seu conforto e da sua tranquilidade. É o reino do individualismo. Tal sociedade é todo menos revolucionária. Segunda razón pela cal non creio no camiño das urnas.
A revoluzón virá cando a gravidade da crise chegue á esfera privada. Persoas que non teñen ren a perder ousarán sair ás ruas. Resta saber en que direzón irán atuar, pois cando a escasez chega, hai dous camiños posíveis:
1- O camiño do menor esforzo, que demanda igualdade para todos: tirar dos ricos para dar aos pobres. É o comunismo de mil facianas, co seu Estado en expansión, que supostamente garante todo ao povo.
2- A restaurazón dun mundo de abundáncia através do esforzo nacional e do don de si nunha sociedade orgánica para o ben común; É o Nacionalismo Socialista.
Na miña opinión, o comunismo non é revolucionário: é a fase final dunha sociedade que demanda unha organizazón do tipo formigueiro onde o mero pán é garantido á custa de calqueira cousa (a democracia é incompatível co pensamento elevado). O homem entón aproxima-se á animalidade.
O Nacionalismo Socialista é outra cousa, porque recomenda o sacrifício en nome do Ben Común. Portanto, non loita «contra» (contra o patrón, os ricos, contra quen eu coñezo...) pero «a favor»: por un proxeto de sociedade orgánica. Se ele ten inimigos (o comunista, o financeiro sionista...), é acidental. Como resultado, o Nacionalismo Socialista non é baseiado no medo, senon na esperanza na inspirazón dun ideal mais elevado. Lonxe de atenuar, unha visión espiritualista do Home reforza-a. É por iso que o Nacionalismo Socialista non é unha ditadura e continua a ser favorecido pola Providéncia, polo menos encanto mantén as suas características primárias.
A xente compreenderá entón que son un nacional-socialista espiritualista, sen medo nen ódio, que escrutina a História para aprender con ela e, asi, dar esperanza ao presente.
Ningún comentario:
Publicar un comentario